Çýrpýnýp durmaktadýr, gönül ki kafesinden
Dil suskun, gözler yaþlý, boyun bile bükülmüþ.
Koptu kopacak artýk, mizansa mihverinden,
Duygularda renk bile, gölgesinden sökülmüþ.
Mahzun olmuþ hayali, resimsiz olan þekle,
Zýp, zýp sýçrayan büyü, örtülere bürünmüþ.
Vehimler içindeki, akýl demiþ ki bekle,
Ati, mazi içinde, belkilere gömülmüþ.
Piþmanlýk çantasýndan, önünde gerçeklerin,
Doðru, yanlýþ ne varsa, birer, birer dökülmüþ,
Geçmiþ geride kalmýþ, yaþanmýþ bildiklerin,
Tuz misali eritip, hayallerde çözülmüþ.
Çevrilmiþ bütün yollar, akkor halde yanmakta,
Sevdanýn sevdasýnda, kavuran küle dönmüþ,
Ümitler daðlardaki, karlarda aranmakta,
Yýldýzdaki mum bile, orada çoktan sönmüþ.
Þahin HANELÇÝ
03.08.2007
Sefaköy- Ýstanbul
Fotoðraf, Cemile Haþimoðlu’na aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.