yaðmurlar yaðýyor, seller basýyor günlerimi, kulaðýmda hep bana benzeyen þarkýlar, ama hep sanki karanlýktalar.
yapraklar dökülüyor, ardým sýra, ve ardý sýra hayal kaleleri, fethediliyor, hayat ordusu tarafýndan.
kelimeler tükeniyor, lisanlarda. bulamýyorum yalansýz bir dil, birkaç milyarcýk dünyada.
baþlangýçlar sona varýyor, her insan; kendi çukurunda kuruyor. sen ey gökleri bile delen gökdelen! duâmdan da mý büyüksün?
kiremitten sobam yanýyor, üþüdükçe üþüyor dünya. çelmeler takýlýrsa aklýma, ben bir delinin aklýna kaçarým, saklanýrým arkasýna, nasýl olsa, akýllý iþi deðil bu dünya.
gölge ile yalnýzlýk yan yana yaþýyor, çýðlýk çýðlýða tüm bedenler, çýkýþlarý tutulmuþ tüm hayatlarýn, aslolan sahici bir ölüm artýk bana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahibininsesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.