Hüzün çöktü içime… Dolaþtým da daðlarý
Hiçbir iz bulamadým yolu sana benzettim
Güneþ vurmuþ kar erir daðlar yeþil gül sarý
Boynu bükük nazenin* gülü sana benzettim
Karlar erirken görsen! Sular þýrýl þýrýldý
Yanýmda yoksun diye dað taþ bana darýldý
Bir anda sular coþtu sanki yer gök yarýldý
Derelere sýðmayan seli sana benzettim
Þimþekler çakýyorken sanki delecek yeri
Bir daðýn baþýndayým giremedim içeri
Güneþ gurup ediyor vakit akþamüzeri
Çýldýrmýþ gibi esen yeli sana benzettim
Ah bir bilsen! .. Kar suyu yüreðimi haþladý
Güneþ aþmak üzere seller de yavaþladý
Hele kuþlarý görsen! Bir serenat baþladý
Hep kuþlar ötüþürken dili sana benzettim
Ve dönüp eve geldim gene hüzün gene gam
Hapishane duvarý bildiðimiz o bir cam
Yanýmda arkadaþým öksüz kalmýþ o sevdam
Kendimi Kýzýlýrmak, Nil’i sana benzettim
(*) Cilveli, nazlý
(**) Göçmen kuþlar
web: erdalkoca.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.