sana yazmak istediðim, ama yüreðimde tuttuðum, o kadar çok þiir var ki, hepsi saç tellerinle, yüreðime sarýlmýþ gibi.
ve nefesimi hýrpalayarak, þu lanet gecenin karanlýðýnda, yüreðim sýzlaya sýzlaya seni aradý.
sonra göðsüm daraldý, ve biliyorum ki; benim için hayat, sesinle sesimin, gözünle gözümün, yüreðinle yüreðimin, birleþtiði an kadardýr.
ve biliyorum ki, þimdi en güzel þiir sensin. yüreðimin sokaklarýnda, barikatlarý yýka yýka çoðalan.
sonra elimi göðsüme koyup dinledim; kalp atýþlarým en çok seni avuçlarýma vuruyordu.
attýðým her adýmýn sonunda, sen varsýn gibi yürüyorum. bu sokaklarý, bu kaldýrýmlarý, bu þehri.
ve, sen ülkem kadar güzeldin, ve ben dili yasaklanmýþ, bir halk kadar çok sevdim seni.
az kalsýn unutuyordum, git gide daha çok sensiz kaldýðýmý. ve, içimde tonlarca özlem var, hepsi yüreðimle bir umuda tutunmuþ ve, bir martý çýðlýðý kadar, göðsüme dokunsan yeter. göðsüm ülken olsun, sen ’’özgürlüðüm’’sün zaten.
ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.