uçmuyoruz,sonuçta insanız !

uçmuyoruz,sonuçta insanýz !


ben;
beyaz sayfalarda sevdim,
hece hece yazdýðým kelimelerimle,
dilimden dökülen güzelliklerle,
öylesine sevdim seni,
uzaktan uzaða,
her baharda sevdim seni,
her çiçek açtýðýnda sevdim seni,
her güneþ doðduðunda sevdim seni,
hep düþledim,
hayatý seninle tanýdým,
parlayan yýldýzým oldun,
sen sevdamdýn,
seninle hayallere dalardým,
karanlýk gecelerde ýþýðýmdýn,
ýssýz kalbimin sahibiydin,
yanýmda olmasan da düþlerimdeydin,
yaðmur gibi sevgimle ýslandým,
kendi kendime…
oysa;
bilememiþim,
hesap kitap yapmamýþým,
düþünememiþim,
senin beni sevmediðini,
sonsuzluða inanmýþtým,
her güzel þeye sevgi diye sarýlmýþým,
pembe gözlüklerle bakmýþým,
masallar diyarýna uçmuþum,
insanlar uçabilirler mi?
öyle ya !
biz kuþ muyuz?
kanatlarýmýz mý var?
bilememiþim,
bitirdim içimdeki sevgini,
sevdam deðilsin,
inan olsun ki;
kelimelerimden bile sildim,
sen!
sevmek nedir biliyor musun?
boþ ver;
bilmesen de olur,
sevme beni,
ben severim seni,
hayalimden…





Sosyal Medyada Paylaşın: