Göğümü Kuşlar Yemiş!

Sýðýnýp bilmezliðin masumiyetine
Sevinçler büyütmek vardý


Oysa;
Ne aþýrý dozda vurdum duymazlýk
Ne de bencileyin aymazlýk
Hiçbir þey iyi gelmiyor
Cancaðýzým...

Can eðrisi bu kalýba döksen düzelmez!

Binlerce yýl geçsede
Adem’den buyan bir arpa boyu
Anca...

Tüm gayreti
Nefreti semirtmek olan,
Suratýnda primitif bir sýrtýþla
Karanlýk bir gün daha bitiyor...

Nefesinde ölüm kokusu
Avuçlarýnda arýnmaz kan bulaþýðý
Aðzýnda diyemedikleriyle...
Nefsinde yiyemediklerinin eyvahý var
Gecenin rengine býrakýyor kendini...

Ar bilmez
Saray soytarýlarý teker misali
Dönmekten yorgun...

Gel gör ki;

Üçüncü þahýs acýlarýna
Yer yok vicdanda
Kulaklar fazlaca aþina
Otantik ana aðýtlarýna
Çocuklarýn büyüyemediði
Baharlar geçiyor...

Bu olup bitene
Belli ki O tümden saðýr

Cancaðýzým...


Sözbir
nisan sonu insan soyu...

2016 nisandan kalan.


Sosyal Medyada Paylaşın: