ASİL VATANDAŞ
Bir düdük öttürür, randevu alýr.
O gözü sürmeli asil vatandaþ.
Müdür bey, kapýda nöbetçi kalýr.
O, sözü sýrmalý asil vatandaþ.
Daha oturmadan çayý söylenir.
Memur getirilir hemen paylanýr.
Enseli misafir, hoþça eðlenir.
O, kazý sarmalý asil vatandaþ.
Alo deyiverir, bitirir iþi.
Belli elbiseden, diþ gösteriþi!
Farklýlýk görmezse, kesecek fiþi.
O, gazý kurmalý asil vatandaþ.
Kýlýfý uyduruk iþi yaparlar.
Odaya dokuz kez koku seperler.
Tamam, dercesine gözü kýparlar.
O, yüzü armalý asil vatandaþ.
Onlarý görünce gevþek tut teli.
Secdeye iyi git, eðiver beli.
Gerekirse gözden boþandýr seli.
O, sazý germeli asil vatandaþ.
Suratýna baksan sirke satýyor.
Arkasýnda dayý, hava atýyor.
Avanta iþ yapýp her gün yatýyor.
O, tazý durmalý asil vatandaþ.
Sakýn ha, dalýp da laf karýþtýrma!
Haddini biliver, at yarýþtýrma!
Dursunî ezerler(!) pek araþtýrma.
O, cazý dermeli asil vatandaþ.
Dursun Yeþil –2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.