kanamasý aþkýn ellerimin
bir tül ince perde gibi
geçiyor gözlerimden simal’in
kavruluyorum ýrmaðýnda güneþin
suya susamýþ çiçeðin
gölgesi kadar topraðýna sevdalý
harina, suyuna, dermaným
ruhumu okþayan bu kýsýk meltemin
ezgisinde savruluyor güneþe bakan saçlarýmýn rengi
avucumu yakan bir ateþ vuruyor
ortasýna kalbimin
ibadeti aþkýnýn öksüz ellerimin
sensizliði imtihaným
adýna bir yýldýz tablo çizerim
gökyüzü karanlýðýmýn ýþýðý olur
ilk harfin
yoksulum yokluðunda kitabýmýn eksik
sayfasý_