AYNALAR

Durur evimin bir köþesinde.
Yapayalnýz öylece durur.
Durduðu yerin en tepesinde.
Yalnýzlýkla birlikte kurur.

Bir sabah görürüm onu.
Bir de akþam yatarken.
Gelir muhabbetimizin sonu.
Tam güneþ batarken.

En çokta geceleri yalnýzdýr.
Biz derin uykuya dalýnca.
Hiç umursamadýðýmýz yakýnýmýzdýr.
Evde tek baþýmýza kalýnca.

Bu nankörlüðe onlarda þaþmýþ.
Onlarda acýyla hep yan yanalar.
Bunca derdi bizimle aþmýþ.
Üvey kardeþimizdir aynalar…
Sosyal Medyada Paylaşın: