Hayatın İçimizdeki Yeri...

Kalbim kýrgýn bir çok tanýdýðým insana
Ýçimden hep aðlamak geliyor sebepli, sebepsiz
Hayat niye zor biz kimsesizler için
Yoruyor bu hayat artýk, kýrýyor hatta hiç sevmiyor terk edak suç mu, eni, terk edileni..

Sokaklarda býraktým çocukluðumu, her yer yabancý her yer düzmece kurmaca..
Adýný sayýkladýðým kalbime gömdüðüm, aþklar yok artýk içimde
Çaresiz kalmak ne zormuþ, sesini duyuramamak, fark edilmemek...
Yalan bir hayatýn parçasý oluyor insan, ister istemez aldanýyor..
Ben yoruldum hayat, çok yoruldum, savruldum paramparça oldum...

Duygusal insan olmak suç mu, her þey mantýk mý?
Çok hýrslý insanlarý sevemedim hiç, insan gibi gelemediler ban
Ben hep iyi olmayý seçtim ,ama sen nasýl bildin , hiç bilemedim ben..
Yapmacýk olmadým, hiç yalan söylemedim , be sadece hayatý sevdim..

Öyle kafam karýþtý ki bu hayat yolunda, ise hepsi mi yalan olur?
Hepsi mi muamma, bilemedim ki hiç hayatýn içindeki insanlarý
Bu hayat yalan ise , niye bu kadar acý, niye bu kadar hüzün ve çaresizlik
Her þey yalandan ibaret ise bu insanlarýn nedir üstün olma çabasý, yok etmesi güzellikleri
Böyle hayat olmaz olsun, Hiç olmasýn sadece mutluluk huzur ve iyilik olsun...
Herkes bir olsun kimse birbirine kýrgýn olmasýn hep aþk olsun....


Harika Özbil...
Sosyal Medyada Paylaşın: