sevdiklerimi kaybetmiþim..
kolumu kanadýmý kýrmýþým..
sevdiklerim olmadan,
hep bir yaným eksik kalmýþým..
hayattan umudu kesmiþim..
ha yaþamýþým ha ölmüþüm..
þarkýlarda yaþayýp,
þarkýlarda gülmüþüm...
ben feleðe küsmüþüm...
tüm sevdiklerimi baharda kaybetmiþim..
bahar yaðmurlarý yýkamýþ, yüreðimdeki acýlarý
sonbahar rüzgarlarý alýp götürmüþ tüm umutlarýmý..
dinlerken kendimi bulduðum tüm þarkýlar..
canýmdan alýp götürmüþ bir parça ,
kalbimde býrakmýþ derin bir sýzý..
dünyaya kapandý ,þu gönlümün kapýsý..
sevdiklerim olmadan,
nasýl yaþarým bilmem ki,
hayat nasýl devam eder kime sorsam ki..
hayatým yeniden anlam kazanýr mý, bilmem ki ..
zaman acýlarýma merhem olur musun?
Yaþam yeniden kalbimde hayat bulur musun?
Gönül Beyan
Emekli öðretmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.