Bir yangýn koptu içimden. Ýçim içimi yedi kavurdu Volkandý yaralý izler býraktý Bir yangýn koptu Sisler arasýna küllerimi savurdu Duygularým ayaða kalktý Ayaklarým titriyor gibi Yara üstüne kýzgýn alevler daðlandý Bir yangýn koptu içimden Var mýyým yok muyum Öldüm mü yaþýyor muyum Bilmiyorum. Kýsa ve ani oldu Hiç bir þey hatýrlamýyorum Güzel günlere dair Ve hiç bir þey olmamýþ gibi Olmuyor. Nefes almak ve yaþamak. Bir yangýndý o Ateþi harlar gibi Dokunulmasý güç Aþýlmaz engeller gibi. Öyle bir fýþkýrdý ki yüreðimden O ateþ o har o yangýn Yanar dað misali Ýçimi kavurdu Damarlarýmda dolaþan kan gibi Küllerimi savuran alev gibi Yalnýz beni yaktý. Ben dað, sen bi volkan misali.
Abdullah Karslý
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah karslı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.