KAVAKLAR
Salýný salýný büyür kavaklar
Yollar boyu uzanýr koca yeþil yapraklar
Bazen þarkýlar söyler sarý hazanlar
Rüzgârla dans eder gece kavaklar.
Bazen sessizdir düþünür, kýmýldamazlar
Dünyayý tepeden seyreder onlar
Sevinçten çiçek açar yemyeþil dallar
Mutluluktan etrafa beyaz pamuk saçarlar.
Soyunur, dökülür garip kavaklar
Yapraksýz huzur bulur kýþýn da onlar
Baharda dayanamaz yeniden coþarlar
Uzun, uzun salýnýr güzel yapraklar.
Þarkýlarda söz olur uzun kavaklar
Âþýklar, bedenine isimlerini yazarlar
Geceleri yalnýzlýktan ýslýk çalarlar
Kesilince yollara düþüp kalýr ah! kavaklar.
Etrafýnda oyun oynar kollarýyla sarar çocuklar
Kýþýn karda beyaz gelin olur yapraklar
Gelinlik giymiþ kýz gibi salýnýrlar, salýnýrlar
Uzun kavaklar. Uzun kavaklar.
Ata’sýna seslenir küçük çocuklar
Uzun, uzun kavaklar
Dökülüyor yapraklar
Ben Atama doymadým
Doysun kara topraklar.
Der, Ah!.. Eder aðlar çocuklar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.