Ne kızıl şafaklar gömdük karanlığa
Hoyrat geçen bir ömrün akabininde
Ne kýzýl þafaklar gömdük karanlýða
Güneþin doðuþu,batýþý farksýz artýk
Nasýl doðarsa doðsun,kime ne
Hancý bir kaderin yolcu bireyi olduk
Ýki aðrý arasýnda her sýzýya misafir
Ýki hüzam söze yapýlan her notaya hüzün
Hayat þarkýsýna konu olduk istemeden
Sonra biz yandýk mýzrap vurunca bam teline
Sonra biz yandýk hicran geçen bir ömrün bereketsizliðine
Her þarkýda bir tutam hicran olduk
Her þarkýda ayrý bir umut yitirdik
Her þafaða bir gün daha kurban ettik
Çocuk kalan birikimimizde
Yittikçe bir bir kalan çocuk yanýmýz
Ayrý tavda dövüldük derinden derine
Hiç olduk fani bedenin taþýdýðý yalacý nefeste
Hoyrat geçen bir ömrün akabinide
Ne kýzýl þafaklar gömdük karanlýða
Bir gün daha doðacakmýþ,kime ne
Kefene sardýðýmýz düþlerimizin naaþý
Henüz yeni gömüldü
Musallada durduðu izi daha tap taze
Peþinde kaç asýr yaþ döküldü gözlerimizde
O yaþlar kýsa ömrün kaçýna bedel
Gün ýþýðýný öpmemiþ var oluþun daha kaçýna gebe
M.Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.