Yalnýzdýlar,
Solgundu yüzleri.
Kadersizliðini
Neden diye, sorar gibiydi
Gözleri,
Ellerimize deðil,
Yüreklerimize dikilmiþti.
Alýp bassaydým baðrýma,
Okþasaydým saçlarýný.
Isýtabilseydim minicik ellerini.
Yüreklerinizden bir bir toplayýp
Verebilseydim, verebildiðim kadar
Sevgiyi, güveni.
Filizlendirebilseydim kalplerinde sevgiyi,
Umutsuz yarýnlarýný ýþýklandýrabilseydim,
Sevebilseydim hepsini...
Gelin, tutalým ellerinden,
Isýtalým ellerini, yüreklerini.
Onlar bizim yavrularýmýz,
Ne olur güldürelim yüzlerini...
1979 - Sivas
Hâlenur Kor
(1979 Yýlýnda Sivas Yetiþtirme Yurduna subay eþleri olarak gitmiþtik. O zaman öyle þeylere þâhit olduk ki ömür boyu unutamam. Oradaki günahsýz masum yavrular gözümün önünden gitmedi hiç. Bana evlâdým gibi yakýn, kaðýttan, boncuktan yaptýklarý hediyeleri kumaþ boyama kursu açtýðým küçük dükkânýma gelerek süsleyen Hüseyin, Hidâyet, Mehmet......ve baþkalarý sizleri hiç unutmadým. Baþka yetiþtirme yurtlarýna gönderilirken, ’Allahaýsmarladýk’ demeye geldikleri zaman, annelerinden ayrýlýyormuþçasýna içlenen minik oðullarým, Allah yollarýnýzý açýk etsin. Kim bilir nerelerdesiniz? Allah’a emânet olun. Bugün koca koca delikanlý olmuþlardýr. Bütün yurtlardaki çocuklarýmýza selâm ve sevgilerimle... Hâlenur Kor)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.