ANNE

Sessiz ve soðuk gece

Kulaklarýmda duyulan sesin senin olmasýný isterdim, kýzmaný bile özledim ANNE…
Bir nefes bir dokunuþ... ’Üþüme’ kýzým diye söylemeni isterdim bu gece...
Kol kanat olmaný isterdim, tüm üzüntülerime...
’Özledim’ be ANNE sýmsýký sarýlmaný istersim...
Karanlýk gecelerde rüyalarýma gelmeni isterdim,
Bahar dallarý gibi, mutluluðun resmi olmaný isterdim ...
Gelsen yaslasam baþýmý omuzuna, aðlasam hýçkýra hýçkýra...
Geçermi üþümem yüreðimin acýmasý dinermi ANNE…
Geçer elbet bilirim.
Gözlerimde yaþlar birikmez yüreðim daralmaz...
Sularý yeþil þelalerde buluþsak bu gece, ben öpsem koklasam seni…

Ama ANNE gelmiyorsun düþlerime, aramýzdaki bütün mesafeleri kaldýrsak...
Bu geceler sensiz buz gibi soðuk ANNE...
Ateþler içinde de olsa bedenim Üþüyorum...
Sol yanýmda donmuþ sanki, gözyaþlarýmda gözlerim de...
Yoksun ya ,ruhumun sesi hüzün kuyusunun en derin yerinde inliyor ANNE...
Ve ben en þiddetli þiirler biriktiriyorum karanlýk gecelerde...

Özlemek kor ateþe dokunmak gibiymiþ öðrendim;
Lakin ben yokluðunda hep üþüyorum ANNE…
Bir dokunsan saçlarýma yeri dolmayan þefkatinle..
Geçerdi hüznüm biliyorum ...
Susmayý öðrendim ben ANNE susuyorum artýk her þeye hem de öyle derin susuyorumki...
Son bahar yapraðý gibi düþüyorum Sessizliðe...
Bir bilsen ne kadar çok isterdim anlaþýlmayý konuþmayý ama sen yoksun ki ANNE…

Sosyal Medyada Paylaşın: