İki Gencin Yüreği (Masalsı bir Şiir)
Yaralý ve buruktu iki gencin yüreði
Ta ki, birbirlerini bulana kadar
Ýnim inim inliyordu acýlar
Hayatý boþlamýþtý umutlar
Ýkiside burkulmuþtu, "sevda" yolunda
Kanatlarý kýrýk, yaralý kuþlar, gibiydiler
Ýki gönül sancýlýydý sevdadan
Öylece zaman geldi, geçti aradan
Derken...
Göz gözü görmeyen bir sis düþtü geceye
Sisler içinde, dalyan gibi ilerleyen ýþýk
Hayatý boþlayan erkek þaþkýndý
Usul usul ýþýðýn gölgesine sokularak
Acýlar içinde inleyen kýzý gördü
Kýz çýnar aðacý gibi boyluydu
Ondan geri kalan yaný yoktu erkeðin
Þubat sabahýnda tenhaydý vakitler
Duygularý berraktý, sevgileri tufan
Uðultu bir gök vardý, havada esen
Güneþ henüz küsmemiþti güne
Cayýr cayýr yanýyordu sevdalar
Umutluydu iki gencin yüreði
Derin bir hasretle baþladý,
O ilk buluþma.
Titrekti yürekler
Öyle þehvetli’ydi ki, bakýþlarý,
Birden bire içlerini nakýþladý.
Sere serpe serdiler gönüllerini
Ateþli dudaklarýnda...
Öpüþme’nin ýslakýðý kuruyordu
Mevsimler’ce sevdalarý sürecek diye
Yollara düþtü iki gencin yüreði
Ýkisi tutkulu ve sevdalýydý
Fakat gizlenmiþti duygularý
Hayaller süslüyordu düþleri
Sevdaya çýkýyordu umutlar
Acýlar bir bir yok oluyordu
Boþvermiþlik’ten eser kalmamýþ
Ciddiyete býrakmýþtý yerini!
Derken..
Yollar pusulu ve tuzaklýydý
Kýz’ýn þehrine yerleþerek
Ýmkansýzý baþarmýþtý erkek!
Dört mevsim sonrasý güneþ battý
Ay geceye küstü oluk oluk döküldü bulutlar
Kýzýlca kiyametti iki gencin yüreði
Erkeði’n ailesi....
Yere göðe sýðdýramaz iken kýzý!
Lakin.. Kýzýn ailesi....
Bir türlü razý deðildi bu beraberliðe
Erkek; gök yüzünü tutup yere indirse
Aþkýndan yýldýzlarý bir bir saysa bile
Kýz’ýn annesi yine razý olmuyacaktý
Sanki kýz’ý deðilde..
Annesidir tekrar evlenecek olan
Boþuna çýrpýnýp duruyordu erkek
Kýz’dan bir umut bir ýþýk bekliyordu
Kýz; ürkek’çe ama annem, ailem dedi!
Erkek; git dedi dalyan gibi dev kýz’a
Gitte...
Senin yerine, annen,
Evlensin kocan olacak adamla.
Kýz dünden razýymýþ gibi,
Biraz söylendi ve arkasýna bakmadan gitti!
Aslýnda ikisi bir birinin son þanslarýydý
Her gören hayran kalmýþtý onlara
Asildi namlu dibindeydi yürekleri
Öyle kasvetli, öyle coþkuydu ki, umutlarý
Yer yarýlsada üstünde onlar kalýrdý
Mutluluktan kanatlanýp uçuyorlardý
Kýzýn annesi aralarýna girene kadar!
Not: yaþanmýþ bir öykü’dür
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Parlakyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.