Bozuk Gramofon
o hep ayrýlýk þiirleri yazardý
bilmeden beni anlatýrdý
hep hüzzam þarkýlar dinlerdi
onu ne kadar sevdiðimi bilmezdi
gündüzleri sahile koþardý
geceleri veranda da þehrin ýþýklarýna bakardý
gramofona Zeki Müren koyardý
yüzlerce kez baþa sarardý
býkmazdým
bilirdim tek dayanaðý
kara çarþaflara doladýðý süt beyazý anýlardý
karanlýk çökerdi sokaða
yalnýzlýðýný hüzün kaplardý
bazen yaðmur yaðardý
bilirdim yaðmurla bir olur aðlardý
saçlarý aktý
kimsesizliði kalabalýktý
geçmiþi bir muamma
geleceði kapkaranlýktý
açmazdý kimseye içini
dile düþürmezdi derdini
o susardý
ben sustuðu kadarýndan çýkarýrdým çektiðini
bazen gözleri uzaklara dalardý
tek kelime dahi konuþmazdý
belli ki bakýþlarýndan morfin yediði
iliklerine dek iþleyen
bir türlü çekip gidemediði
bir hayýrsýzý vardý
yaðmur yaðardý
ruhuna karanlýk dolardý
bilirdim yaðmurla bir olup
usul usul aðlardý
gramofonda Zeki Müren çalardý
tekrar tekrar baþa sarardý
o yüreðindeki müebbetliðe yanardý
ben fýrtýnalý ruhuna gönüllü cankurtaran olamayýþýma
o çözümsüz sorunlarýn vatanýnda heba olurken
ben karþýlýksýz bir aþkýn girdabýnda can çekiþirken
gramofon gibi takýlýp kaldýk istemeden....24/04/2016 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.