İmtihan

Çocukken yükseklerde uçmayý hayal ederdim.
Yükseklerde görmek her þeyin sýrrýný bilmek için
Annem bana hep þöyle derdi
Kýzým beden insana emanettir.
Gözlerinle bak lakin kalbinle gör.
Annemin sesi nefesim oldu
Sözleri kulaðýma küpe,
Söz veridim yaþadýðým sürece,
Gözlerimde sevgiyle bakacaðým.

Bakýyorum þimdilerde,
Önce kendime sonra kainata,
Ve kemiklerim kayalara benziyor
Saçlarým bitkilere,
Damarlarýmdaki kan denizlere,
Gözlerim yýldýzlara benziyor,
Kalbim güneþe
Bedenimin herbir zerresi onun etrafýnda
Ruhum ise bu alemi terk etmiþ.

Bu öyle bir sýrdýr ki
Öyle imtihandýr içim içime dar gelir.
Sýr nedir nasýl bulunur bilemem.
Eðer gidince yüreðindeki ateþ sönecekse,
Git ara bul maksadýn sýrrý bulmaksa
Gitsem gidemem kalsam kalamam
Gören bilmez, bilen söyleyemez
Kendimi içimden arar dururum.
Kendime sorarým bazen sen kimsin?
Kim olduðunu bilirmisin
Ahh bilebilsem sýrrý!
Belkide sýrra ermek dünyada sýyrýlmak,
Maksadým kül olmak zerre olmak.
Eyy ben !
Unutma! Beden insana emanettir.
Topraktan geldik topraða gidiceðiz.

Sosyal Medyada Paylaşın: