Gene donmuþ kalbim kýþ gibi soðuk içim içtiģim sudan mi yoksa zehirden mi bide soruyor muþ ne diye zehir ictin aklým almýyor yoksa anlamakmi istemiyor arkani dünüp gitiði an yaþamak bana zehir oldu off çok düþündüm seni býrakana yanma deðmez diye sonra gene hatýrlýyorum onla tanýþtiðim gün her tarafým yanmiþti farketmedim gene mi onu anlatýyorum hiç farkýnda dilim unutulmuyor dilmi ne biçim kalp taþýyorum kýrýlmadiði yeri kalmadi ama zalim yar hala içinde yaþatiyor belki de ben unutmak istemediðim içindýr kim bilir belki de acý çekmek bana kendimi hatýrlatiyor ne bileyim hiç biþey den emin olmuyorum ki sadece tek biþey dýþýnda onu çok özledim bundan aminim iþte allah karetsin ki onu aynaya baktýkca gördüðümden daha çok seviyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eyüp Mirbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.