Yýllar geçti aradan, yýllarýma vurarak.
Dile kolay;
Yokluðun ne zor, bir bilsen…
Pembe bir düþ kurdum,
Hayallerle avundum, hülyalara inandým;
Ama hep gerçeðini sevdim.
Her gece saat on ikiyi vurur ya
Ay ýþýðý akan penceremden.
Sessizce uzanan ellerimden
Odama süzülen suretini sevdim.
Her gece yýkanýp paklanýyorum.
Hazýr ve nazýrým, huzurundayým hep.
Özgürlüðün caný cehenneme be!
Geceyi sana baðlayan prangalarý sevdim.
Yaz gelmiþ, kýþ gelmiþ; bana ne bundan!
Baharda, yazda, soðukta, sýcakta,
Günün yirmi beþinci saatinde
Zamaný durdurup zamansýz sevdim.
Geceye düþkünlüðüm bundandýr benim.
Gökyüzündeki yýldýzlar sen,
Kara bulutlar ben…
Boþ ver bulutun karasýný,
Ben yýldýzlarý sevdim.
Gecenin on ikisinden sabahýn ilk saatlerine,
Tek kelime etmeden
Gözlerim göz hapsinde.
Mahkûmluðu sevdim…
Nem kokar ya buðulu camlar…
Bakýþlarýmdaki buðunun ardýnda
Nefesime deðen nefesini sevdim.
Yýllardýr her gece buluþurken
Tenime dokunmayan tenini
Ve bir nefes kadar yakýnken
Ben seni uzaklarda sevdim
Sýcaklýðýný yüreðimde hissettiðim,
Gölgenin düþtüðü buz duvarlarý sevdim.
Ateþinde yanýp, köz olup
Küllerine karýþmayý sevdim…