MAMENDİ BELA

Velev ki siyahtý gözlerin
Gök kara, þimþek kere þimþek ve yýldýrýmlarla
ve fýrtýnalarla alýp yutmuþsa yüreðimi hasretin
kaþlarýnýn seylaplarýnda ölüm kusuyorsa zemheri gözlerin

Zümrütten daha yakut antika gözlerin
Velev ki ölüme çaðýrýyor gözlerin
ahh o gözlerin..

Suskun bir hüzün mevsimiyse payýmýza düþen
Ve gözlerimde melül bir sancý depreþiyorsa
Ve hatta bir bakýþýna topyekün kýyamet kopuyorsa
...
Ölüyorsa tüm yetimler kýþýn ayazýnda
Anneler üç günlük sabileri sütten kesiyorsa
Yýrtýcýlar ceylanlara musallat olmuþsa
Fýrtýnalar daðlarý deviriyorsa
Kan gövdeyi götürüyorsa
...
Yutkunmaksa karýmýza düþen
En basitinden kaybetmiþsek
Bakýþlarýn umut vermiyorsa da eyvallah
Nasip deðil der geçeriz evellallah

Karalar içinde bir bahar menekþesiysen hala
Ve her bakýþýnda kan revan bir hançer
Ve gözlerinle beraber
“imkan(sýzýným) ben senin ulan” diye fýsýldýyorsan kulaðýma
“ve kýyamete dek” diye ekliyorsan
Ve susuyorsan ve yýllar yýlý hala dönüp ardýna bakmýyorsan
Kýzmam kaderime billah

Ama bil!
feryadým içinde bin bela
mizana deðin sana mamendi bela!
Sosyal Medyada Paylaşın: