KAYIP GÜL YOLUNUN DELİSİYİM

benim gözde ve güzide Kayýp Gülüm;

Senin aþkla kokan o gül kokundan baþka
Diðer cümle yaratýlmýþ çiçeklerin hepsini
Senden ve varlýðýndan gayrý
Baþka koku tatmadým ve
Baþka koku bilmiyor,
Baþka bir kokuyu koklamayý düþünmedim bile.

Bütün kainat ne derse desin
Þu hadim hissiyatýna bürünen
Bir garip yolcu hakkýnda nasýl düþünürse düþünsün
Sadece ama sadece
Kayýp Gülü düþünmeye çalýþtým
Hala da düþünmekteyim
Ve buna devam edeceðim.

Ey Kayýp Gülüm;

Bazen düþünülmesi imkansýz denecek kadar
Zahmeti bol olan olaylarý bile
Ki bu olaylar;
Ýnsan olmanýn getirdiði ve omzuma yüklendiði
Sorumluluklarýmý zorladýðý halde bile
Senin o al al cezbekar ve vakar duruþuna bedel
Onlarý hatýrýma getirmeye imkan bulamadým.

Bazen hem kalabalýk, hem de yalnýzlýk hallerimde
Bütün düþlerim ve hayallerim, esas meselelerimle birlikte
O namýnýn eseri olan Kayýp Gül aþkýnýn menziline girdiði halde
Söyledim kendi kendime tenha bir köþede
Kayýp Gül çok ehemmiyetlidir
Kokusu ve aþký, hem keskin hem
Çukurlardan da derindir.
Ýþte böyle bir zaman zarfýnda
Kendimi sana feda etmeyi þu can,
Bir kez daha þeref bilir canan.

Ey benim Kayýp Gülüm;

Manen öldüm, öldüm ki
Kendimi bütünüyle
Senin o küflenmiþ kalplere serinlik ve güzellik katan
Gül kokuna ve endamýna
Herþeyimi, feda ettim.

Ummanlar kadar geniþ deryalarda
Yolunu kaybeden ve rotasýný þaþýrmýþ gemiler gibi
Sensizlikten yitik düþtüðüm sevda dolu gül bahçende
Senden baþka tüm kokulara
Kapansýn bütün kapýlarým diye
Emir verdim tüm kapýlara.

Ey yoluna deli divane olduðum Kayýp Gülüm;

Atlatýlmasý o kadar zor bütün zahmetli iþleri
Elimin tersiyle itiverdim
Ýterken bile senin o gül kokuna
Medh-ü Sena’larda bulundum
Bulunurken de; hiçbir zaman aslýný kaybetmeyen
Ve asaletinden gram eksilmeyen
Zarafetine tutuldum.

O senin muhabbet tohumuna
Sanki can suyu veren kokun için
Pervasýzca ve de kýnarcasýna
“Sen Kayýp Gülden vazgeçmezsen þayet
Ruhunla birlikte bedeninde kaybolacak,
Cinnet geçirip bir köþede, hazan gibi ismin de
Sararacak..
Vazgeç Kayýp Gülden” derlerken çevreden
Ey benim Kayýp Gülüm,
Vazgeçmek kolay mý sanýrsýn kokundan
Özünle birleþmiþ vefa denen o nazenin adýndan.
Olsun varsýn, lakin
Gelip senin huzuruna edeple
Delireyim karþýnda, aþk ve haya ile.
Þu cihanda bütün yaratýlmýþlar
Desin benim için olmuþ deli divane
Þeref duyarým
Bende böyle bir nam-ý þerif’e.

Ýþte böyle Kayýp Gülüm;

Tükendi artýk kelam bende,
Yalnýz sensin aþka susamýþ gönül bahçemde
Razýyým, ben o gül kokuna hem bedenen hem de manen
Sende bundan sonra benimleysen
Ama herþeye raðmen
Haydi ne olur söyle
Lütfen….





Murat AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: