Yaprak dökümü, yine soldu yapraklar hüzün kokuyor toprak aðaçlarýn boynu bükük. Ejderhanýn kanatlarý sarmalar yaþamý, göðe yükselir tüm hýþmýyla. Bulutlar gülümser yolculara, buðulanýr yer gök, dünya arafda sahne hayatýn ortasýnda. Uzaktan yakýndan sesler birbirine karýsýr, aðýtlar yükselir, böler sessizliði ortadan türküler yakýlýr hep bir aðýzdan panayýr yeri... Kiminin elinde pamuk helva kiminin yüreði kanar kan kýrmýzý bu ne kargaþa ne de düðün ayrýlýklarýn çoðalmasýdýr gün ve gün... Öyle bakma içimi acýtýrcasýna ayrýlýklar öyle kor oyle kor ki yaralar iyileþmez zaman alýr sensizlik kimsesizlik çaresizlik avunmak, avutmak, hayata aldanmak sevmek gerek acýya inat... Taþýn arasýndan doðan çiçeðe gülümse sev gülleri, dikenlerine aldýrmadan suyun bentlerini kaldýr, býrak aksýn karýþsýn nehirlere coþkuyla varacaðý büyük denizlere , enginlere kadar.... 10.04.2016 Canan Gürtunca Sanlý Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan59 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.