“Þimdi Nurullah ! Benim icimde hep var olan bir þarký , bir þiir vardý. Sen dememiþ miydin ? Tabi ya sen dedin. Ama Nurullah Ýnsan bunca katlin , bunca ölümün , bunca hýrs , bunca zalimin içerisinde nasýl yaþar? Bir yüzsüzlük var hepimizde, bir arsýzlïk ki Yaþýyoruz Nurullah Bir zamanlar birinin caný acýdýmýydý diðerinin de acýrdý. Yoksa acýmazdý da biz acýyor mu sanardýk. Bunlar hep senin suçun Nurullah. Keþke ilk merhaba yý sen demeseydin ben deseydim Belki böyle arsýz olmazdýk insanlýk olarak.”
Arzzuuu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzzuuu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.