karnýyla gürültüleri dinleyenin günlüðü mutlu bir boþluðun dans eden çocuklarý geçip gidenlerin gidenlerin üstüne çöktüðü eski aðýrlýk yeniden ses veriyor dinleyene bak
tabi ki renksiz deðiller mutlu olmakla övünen denizler her þeyi biliyor siz onlara inanýp kanmayýn sakýn yol almayýn binlerce sene
yarin geliþini yaðmurun kokusuna adayan eski sevgili güneþin dalgalanýþýný hissediyor diyor ki öpülürken ýslak bir çarmýða gerildim neler neler dinledi gözlerinizde aklým sevinçten aðlayan ipek böceklerine döndüm
ve o kutsal rahatlýk dindi dýþarýda karlarýn beyaz dokusuyla büyümüþ dokunuþlar verdim sana yaz akþamlarýyla kardeþ sýcak dünyalar yaprak yaprak son buldular duyduk ki o denizler bizim deðilmiþ
geriye dönüp bir daha sevdim olmayacak çok þey için sonsuzluktan ne istiyorsun dediler sadece ölmeyi ölmeyi diledim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.