Ýlim, ilim bilmektir ilim kendini bilmek! Kendini bilmeyenin haddi mi; had bildirmek?
Alimlik kisvesiyle ölçerken ilmimizi, Küçümseyen bakýþla ezmekse kastý bizi! Kulak verip sözüne, kim dinler kýrýp dizi Cahiliz belki lakin samimidir sevgimiz Sevgi yoksunlarýna reva olmaz övgümüz!
Ne bilsin Hak yolunu Hak hatrýný seçmeyen Bir adým yol alamaz benliðinden geçmeyen Ýlmi sýrta yük eder nefse kefen biçmeyen Gönüller kýracaksa dil ile vurup vurup Varýp kendi haline aðlasýn biyol durup
Kalbinde kim taþýrsa Allah için korkuyu Susamýþ iklimlerde deryaya olur kýyý Vicdan terazisinde tartmadan içmez suyu Gönül kabesi yýkmak! Aman aman sakýn ha! Karanlýðýn içinden gün ulaþmaz sabaha.
Zannetmesin hem saðýr, hem dilsiz hem de kördük Þu nasýrlý ellerle nice tecrübe ördük Laf-ý güzafla yola düþeni de çok gördük! Ne davam dediðini dava edinebilmiþ Ne uðruna ram olmuþ ne dosta gidebilmiþ
Bilgisiyle övünmek oluyorsa teselli Tevazu köprüsünden hiç geçmemiþ besbelli Kibirden libaslýya rahmet etmez tecelli Edep bilmez , hal bilmez! içi karanlýk kuyu Ýlmi ile amilden nispet etmemiþ huyu!
Yeryüzünü dolaþýp bulsa da güneþini Gönlünün tekkesinde kesip nefsin sesini ’HAK’ adýyla üfürse iblisin nefesini! Gelirken ilmi ile amil olarak gelse Hikmetli sözleriyle yüreðimizi delse
Ýlim ilim bilmektir ilim kendini bilmek Kendini bilen ile ne hoþ yürüyebilmek.
24 Nisan 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.