yaðmur yaðýyordu bulutlardan mý..? Gözlerimden mi...? Yoksa yüreðimden mi akýyordu yaþlar... Kimbilir.. Yanaklarýmý mý ýslatýyordu damlalar Topraklamý birleþiyordu yoksa.. Yoksa gönlümün pýnarlarýna mý karýþýyorlardý bilmeden.. Bilmeden bir ömür boyu yetecek yaþ mý biriktiriyordum yoksa..? Sessizliðimde kayboluyordum Sessizliðimde sessiz çýðlýklarým oluyordun Bilmiyordun...Duymuyordun... Fýrtýnalarda dahi güneþi gören sewdamýzýn Gelecekte sonsuz karanlýklarda hapsolmasý ne acý... Kandýrýyorum kendimi "En karanlýk gecede bile parlayan bir yýldýz mutlaka vardýr "ya hani.. Benim bir yýldýzým bile olmayacak biliyormusun Senden sonra Gökyüzüm hep karanlýk kalacak.....
En büyük dileðim senin hep aydýnlýkta olmandýr... En büyük dileðim bakýnca gökyüzüne hep bir yýldýz bulmandýr.. Bilirim karanlýklar ürkütür seni... beni ürküttüðü gibi..
31/03/2008 yürek sýzýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazgül37746 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.