Zifir gecede şal kuşak

Ilýk sevdamda, açmýþ bir gül olsaydýn.
Seni ara mýydým zeytin karasý gecede?
Anka kuþlarýnýn kanatlarýnda olsaydýn,
Usul yara ile uçmaz mýydým gül tenine?

Çýrasýz harlý, kor ateþlerde yakmasaydýn,
Þimþek hýzýnda yok olmazdým gözlerine.
Her ne olursa olsun acýmý yakmasaydýn,
Gönlüne bakýþlý, bir delikanlý gelirdi içine.

Ilýklýðýnda ben varken yok saymasaydýn,
Ay der miydim yaramýn açtýðý çiçeklere?
Yokluðunda üç nokta ile beni saymasaydýn,
Sevdanýn devamýný getirmez miyim içine?

Hani içimdeki uslu çocuk gibi uslansaydýn!
Der durur muydum; geçmedi sözüm yâre!
Dile gelmezdi hislerimiz beraber sussaydýk.
Susamadýn ki iyi, hoþ çocuksu içteki yâre!

Bende deðil, avare aç rüzgârlarda yaþadýn.
Bir vakitte gitmeyip yaþasaydýn bende…
Zifir gecede þal kuþak diyip aldanmasaydýn,
Doruklara, doruklar ki öyle uzak ki sevene!

Seven aramaz doruklarý, sen hep aradýn!
Uslanmadýn yalnýz kalýp aç kaldýn sevgime.
Fýrsat bulup da avare dolaþýmýndan çýkmadýn.
Bu bakýþlarým gönlüne kalsýn, var git o yâre.
Var git o yâre…
Yalnýz gerçekten sevenlere yâr demiþtik…

Burak DOÐAN


Sosyal Medyada Paylaşın: