sökülüyor kollarýmdan aþaðýya bedenim.
her bir parçam varlýðýný yüklenip
ayýrýyor olsa da beni kendimden,
savaþýyorum.
cephe arkasýnda,
klik yorgunluklar çökeliyor hafýzama..
kaldýrýr mýyým aldýrmadan,
vur pençe misliyle..
ha düþtüm ha düþüyorum..
umudum o ya,
tek çizgide hemfikir kýlacaðým adýmlarýmý;
kuyulara
kuyulara
ve oradan
sulara
sesleniyorum:
ay karanlýk, deðil¡
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.