Sen bir ses verme!

Yüreðimde
Dinmeyen hasrettim
Evet, en çok ihtiyaç duyduðum
Bu uðurda, onu aramaktan kaybolduðum

Çaresizliðimde
Yýldýzlarla konuþtuðum
Melalimi geceye hep anlattýðým
Bir sevdam vardý, uzaklarda umutlandýðým

Berraktý
Nazlanmayý sevmeyen
Nasibi idrak eden bir erendi
Himmet için dirliðini feda eden bir zahitti

Bir ihsan ile
Rýzayýbariyi çok iyi bilen
Ýtminanlýðýnda vebalden çekinendi
Kendi adýna çileyi seçen en naif bir kiþilikti

Gördüðüm
Bu durum karþýsýnda
Çaresiz kalýyor, bahtýma sesleniyor
Ve hiç bir haklý gerekçeyi pek bulamýyordum

Sadece
Yalnýzca seviyorum
Demekle sanki oyalanýyordum
Kendi halime acýyordum hazaný yaþýyordum

Kan aðlýyordum
Ne söyleye bilirdim ki ona
Sevgi onun tüm varlýðýný kuþatmayýnca
Her bir tarafýný iyice sarmayýnca, anmayýnca

Kendi
Vicdanýnýn sesiyle
Kalýp halinde biraz olsun yorulunca
Sessizliðin en nedametli esrarýnda kalacaktýr

Belki
O zaman yüreðinde
Baþlayacak bir heyecanla salýnacak
Benim sevgime bir kapý aralanacak karþýlýk bulacak

Saadet
O vakit bir anlam bulacak
Gönüllerde ne kalmýþsa paylaþýma açýlacak
Sevginin harmaný yaþanacak, hasatýn bereketi anlaþýlacak





Sosyal Medyada Paylaşın: