Ahval

ne zaman ki hoyrat bir rüzgar eser,
misk-i amber kokusu saçlarýný anýmsatýr.
uzun yalnýzlýklarýn ortasýndaki caným,
alýr akýlsýz baþýný ,müsait bir kuytuluða býrakýr.
ayaklarým bir milim ileri gitmez,
ellerim dost yüzlerine selamý býrakýr.
ta yüreðime kazýnan bir yara olduðun düþer hatýrýma,
kaðýttan gemilerde suya saldýðým hayallerim ýslanýr.
gri bir bulut yuvalanýr göz bebeklerime,
düþen her damla yaþ yakamozlarý aydýnlatýr.
içimde gitgide büyür karanlýðýn,
gökyüzünden ne kadar mavilik çalsan da iþlemez ruhuma,
"illa kendisi olacak" diye inatlaþýr.
uzar gece,uzar hasret,uzar can sýzým,
yana yana kýsalan ömrüne kývranýr.
mutlu say,unuttu say,gününü gün ediyor say beni,
ahvalýmý kalemim ispiyonlar, þiirlerim anlatýr. 22/04/2016
Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın: