HÜSN-Ü ZAN EYLEDİM

Acemi tutuþmalardý,ellerimizi titreten
Yüreðimizi hoplatan ,günlerce...
Kandil yaðýnda kavruk duygulardý
Beslenen,yürek bahçemizde.

Gün geçtikçe filizleniyordu
Týpký,ay ýþýðýnýn ýþýmasý gibi.
Doðuruyordu ümitler,birer birer
Çýkýyordu sevgiler hasret baðýndan.


Dibi tutmuþ tencerenin iziydi kazýnan
Zihnimin en ücra köþesine.
Bar baðlamýþ yokluðundan,
Sýyrýlmýþ bir ýþýltý,deðdi o anda yüzüme.

Kesmiyordu,hançerler bile
Aþkýn dayanýlmaz sancýsýný.
Ayrýlýðýn gölgesi düþüyorken
Gömleðimin son düðmesine.

Hazan gülüm,kara sevdam
Vasat olma,bülbülüne!
Yaþam yolum kýsalmadan
Geliver sen hüsnünle.

FÝLÝZ

Sosyal Medyada Paylaşın: