YASEMİN DEDİ

Titrerken bedenim þafaðýn ayazýnda,
Uykusuz gecelerimin yorgun sabahýnda,
Aþkýmýn harýyla yakýp sýcaðýnda ýsýndýðým;
Alevler Yasemin Yasemin dedi.

Yürürken geceleri sokak aralarýnda,
Ürperirdim yaðmurun sessiz çýðlýklarýnda,
Sýrýlsýklam, ezik, ama eðilmeden ezdiðim;
Yollar Yasemin Yasemin dedi.

Duyarken isyaný seherde it ulumalarýnda,
Eþkýyalarýn yurt edindiði yüce daðlarýmda,
Korkmadan korkudan, köpeklere delice sýktýðým;
Mermiler Yasemin Yasemin dedi.

Hayallerken uzun gecelerde yataðýmda,
Kendimi dinlerdim sessizliðin týlsýmýnda,
Mutluluk gibi bembeyaz, boþ boþ baktýðým;
Duvarlar Yasemin Yasemin dedi.

Erirken gençliðim ümitsiz umutlarda,
“Son”u düþündüm hep sonsuz karanlýklarda,
Derin derin bakýp yalnýzlýðýnda kendimi gördüðüm;
Yýldýzlar Yasemin Yasemin dedi.

Sosyal Medyada Paylaşın: