İnsanlar ve zamanlar

Karþý kýyýlar sessiz
Ufakça bir serçe öter boþluða
Rüzgar haykýrýr avazýnca
Uðuldar ürperti,
aheste yapraklarda

Ve zaman...
Bizi öldüren zaman.

Pusuda her daim gölgeler
Ýzler, sesler ve bekleyiþ
Çareler býrakmaz bize
Mum alevinden zamanlar.

Þimdi hayat;

Tanýdýk bir sima,
sýcak bir söz bekler.

Çocuk deðilsin artýk

Dünyada mekan,
Ahirette iman bekler
Sosyal Medyada Paylaşın: