Rengim hala kırmızı

Gittikçe bir sonbahara dönüþüyordu,
Sarýsý kýrmýzýsý yeþili belli olmayan...
Kýrýktý kolum kanadým çaresiz halde,
Gözlerinde yanan ýþýðý görünce,
Ýklimler baþka oldu renkler baþka.
Titreyen ellerim bedenim bende deðildi,
Kýþa dönmüþ bir güz deðildi bu.
Tek kývýlcýmla yangýna dönüþecek bahardý.

Yorgun halimle uzandým bir çýnarýn gölgesine,
Aðacýn topraða yayýlan kökleri gibi,
Unutmak üzereydim rengimi,
Yaþanmasý gereken günleri ,
Ýçimde kývrýlýp oturup aðlamýyorum artýk,
Hatta bazen kahkahalar da atýyorum,
Þimdi gelecek bahara dolu dizgin,
Sýradaki çalan þarkýlarý dinliyorum.

Güneþin doðuþunda gözlerine bakarak,
Yaðan yaðmur damlasý olur çoðalýr sevgim.
Ve belkide her gün batýmýnda ,
Yüreðime batar ufkun kýzýllýðýyla sözlerin.
Yalnýzlýkla sýký sýkýya yoldaþ gecelerde,
Gün doðuþunda tutulan dilekler var.
Sen bana ayrýlýktan söz etme,
Hasret kokan þiirlerde tomurcuk sevdam var.

Sosyal Medyada Paylaşın: