taze bahar gibi dökülürdün gönlüme ben sürgüne gönderilmiþ kuru yapraklarý temizlerdim ellerimde bana yazdýðýn dizelerinden kalan anýlar þiir olurdun yeniden þiir kokardý her bakýþýn.
topyekun terkederdim senli satýrlarý uzak diyarlarýn uzak daðlarýnda diz çökerdim biraz ondan biraz bundan albenisi bulaþýrdý saçlarýma çiçeklerin dileklerim kabul görmezdi bilirdim yalnýz akþamlarýn yalnýz dudaklarýna tek tek söker taç ederdim seni nerden geldiði bilinmeyen bir yýldýz daha kayardý yüreðime kokun hamur gibi yoðururdu içimi þekillenirdim renk renk gökkuþaðý olurdum yaðmurdan sonra düþerdim gözlerine sayfalar dolusu yazdýðýn þiirlerine yapiþýr kalýrdým sessizce.
en çok sessizlik yakýþýrdý bize susarak konuþmayý yýllar önce çözmüþtük þiirlerle seslenirdik çýðlýk çýðlýk bir ben duyardým bir de sen .
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.