UMUDUN AYNASINDAN

Ve
Ardýndan bakakalýyordum.
Yaðmuruna tutulur gibi sonbaharýn,
Gölgesi düþmüþ sarýmsý yapraklarýn,
Ýnfaz vakti miydi ne?
Elinde cellatýmsý güller,
Umudun aynasýna,
Çöreklenmiþ sisler.

Sesler duyuyordum,
Kimisi bedbaht, kimisi bahtiyâr.
Kýn bulamamýþ kýlýçlar,
Sahibini ediyordu aþikâr,
Ýnfaz vakti miydi ne?
Elinde cellatýmsý güller,
Umudun aynasýna,
Çöreklenmiþ sisler.

Yürekler görüyordum,
Kimi yâr, kimi yar
Ýki yüzlülerin saltanatý,
Bir göðüs çekimi kadar.
Hangi ok? Hangi yay?
Hangi beden? Neden?
Kalpler kafese bu kadar mý dar?
Ýnfaz vakti miydi ne?
Elinde cellatýmsý güller,
Umudun aynasýna,
Çöreklenmiþ sisler.

Sesler, yürekler,
Kýlýçlar, kýnlar,
Oklar ve yaylar,
Varlýk kavgasýnda kalpler.
Sisler,
Cellatýmsý güller,
Sözler, yüzler...
Ýnfaz vaktidir belki de
Cellatýmýz gülümser,
Umudun kapýsýnda,
Bir kul,
Affedilmeyi bekler...

M...G...
Sosyal Medyada Paylaşın: