ANKARA

Devlet sanatçýsý sýnavý duydum.
Bir Mart sabahýnda vardým Ankara.
Üç adet kitabý masaya koydum.
Heyetin önünde durdum Ankara.

Yollarýn daracýk, araba dolmuþ.
Betonlar dikilmiþ, yeþil yok olmuþ.
Ýnsanlarýn benzi, sapsarý solmuþ.
Sokaklar karanlýk gördüm Ankara.

Kocatepe cami miras atadan!
Namazý seyretti beyler öteden.
Abdestsiz baktýlar niyet kötüden.
Lort, avam cenaze derdim Ankara.

Hacý Bayram Veli üstat çaðýrdý.
Sokaktaki deli muhtaç baðýrdý.
Aþýnan meclisin yolu yaðýrdý.
Acýný önüme serdim Ankara.

Ulus’ta Ata’dan heybetli duruþ!
Aðýz sulanmasýn gelir son vuruþ.
Yoluna harcanýr kalmaz tek kuruþ.
Çankaya yolunu sordum Ankara.

Birbirine sende þairler dargýn.
Sorunlarýn yumak, iç içe kargýn.
Kalbine inerdir yapýlan vurgun.
Rüyalarý hayra yordum Ankara.

Meclisi teftiþe sývadým kolu.
Permude üçgeni þaþýrdým yolu.
Umduðumdan iyi buldum o eli.
Biraz mutluluða erdim Ankara.

Ayrýlýk vaktinde bastýrdý hüzün.
Bir an kararmasýn aydýnlýk yüzün.
Dursunî anlattý, gerçekçi gözün.
Sana çok hayaller kurdum Ankara.

Dursun Yeþil –2008

Sosyal Medyada Paylaşın: