Gölün üstünde bir gül gördüm. Bana bakýyordu gülerek... Her yaný buhran buhran aþka kokarak... Tebessüme hicaz kalmýþ yanaklarý, dökülüyordu tel tel göle, Göl çoktan baþlamýþtý aðýda, damlýyordu yüreðinde kan güle güle...
Yoldan geçen muhacir çocuðu, devirdi baþýný güle Gül göz kýrpýyordu güle güle, devþirdi topraktan sümbüle Yorgun ihtiyarýn, bitik cümleleri arasýnda yolunu buldu göçebe, Son bir bakýþ, son bir yakarýþtýr döndü güle, elveda dedi gülerek…
Yollar bile kimsesizdi artýk, ufak dostluklarýn ocaðý Kaç hülyalara ev sahipliði yapmýþtý, donakalmýþ, aþka dalmýþtý. Kan rengiyle orada duruyordu, muhacir çocuðunun peþi sýra Döktü inci tanelerini tek tek, eridi göðsünde açan kar tanesi.
12.05.2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Korkmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.