Gözlerine dalmýþtým, uyuyakalmýþým,
Gözlerini ellerini hep benim sanmýþým,
Kokunu alýp baðrýma, dünyaya aldanmýþým,
Herþey bitti belki ama, acýlar bende kaldý..
Bir avareymiþim, seni saldým dünyaya,
Derdimi anlatmýþým, güneþe, aya,
Aþk trafiðinde bir ben yürümüþüm yaya,
Mutluluðu daðýtmýþým da, mutsuzluk bende kaldý..
Sevdiðim adama vermiþim dostumu,
Yýllarca görmemiþim içlerindeki kostümü,
Haram denen sevdanýn açmýþlar üstünü,
Günahý onlar eyledi, sancýsý bende kaldý..
Gezdim hep dünyayý, yaþamlarý gördüm,
Yaþlý, genç demeden, kalplerini ördüm,
Anladým herkesin çýkarlarýna kördüm,
Ördüm ördüm sevgimi, sevgisizlik bende kaldý..
Yolun sonuna gelmiþim, genç yaþým bitmiþ,
Yanýmda sandýklarým beni býrakýp gitmiþ,
Yalnýzlýk hep beni kuru mezara itmiþ,
Bedenimi gömdüm de, ruhum sende kaldý.....
ÖZLEM KANDEMÝR (SOÐUK VUSLAT)
15 NÝSAN CUMA 2016
01:40
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.