Ýçi yanýyordu... Sessizce bir köþede aðlýyordu Taziye gelenlerin gözlerine bakýyordu Onlar bir þeyler söylesinler diye çýrpýnýyordu Garip ve öksüz kaldým diye çocuklarýna sarýlýyordu Yakýnlar, eþ ve dostlar suskun bir halde onu anýyorlardý Garip bir telaþ, kefen ve mezar cenaze namazýna hazýrlanýyordu Kayserinin eþrafý büyük cami denen Selçuklu eseri olan camiyi istiyorlardý Ve fakat mevta için bu ne kadar önemlidir ve gereklidir hiç düþünmüyorlardý Rahmet dilemek ve fatihalar, Yasinler okumak onun ruhu için kifayet ediyor muydu Her þartý ve zamaný fýrsat adýna kullananlar gafiller riyakarlýk adýna yarýþa katýlýyordu Ten ve bedenden yalnýzca kemiklerin kalacaðý, ruhun ve nefsin þaþkýnlýk yaþayacaðý haþyet unutuluyordu
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.