Hiç sormazsýn kaç bahar geçti ömrümden
Bunca zaman neleri yaþadým hiç bilmeden,
Hiç haberim bile olmadý bunca geçen senden,
Hep örnekleri aldým bunca çektiklerimden,
Bazen açan gül gibi güzellikleri bütün daðýttým,
Her geçen günümü sanki bin yýl diye saydým.
Kolum kanadým hep kýrýk kalacak diye sandým,
Geçen ömrümü düþününce yaþamdým sandým..
Hayata baðladým kendimi, yýkýlmadan eline,
Kaptýrmýþým yaþamýn durdurulamayan yeline,
Hiç durmadan akmýþým kapýlmýþým onun seline,
Bir baktým ki kalmýþým ayný yer yerli yerine..
Nice mevsimler geldi geçti kýþla çöktü üstüme,
Yaðan yaðmurlar mekân etti açýktaki büstüme,
Hiç güvenmedim ömür denen yaþam süsüme,
Nice zamaný bitirmiþim hiç örtülmemiþ üstüme..
Bazen bir kuþ olup uçmuþum daldan dallara,
Bir haber almak için sormuþum uçan kuþlara,
Kendimi kaptýrmýþým bitmeyen bütün yollara,
Sonunla mahkûm etmiþim yaþamý dört duvara,
Bir kelebek gibi, kondum bazen çiçeklere,
Ýmrenir oldum huþu içinde uçuþan böceklere,
Eskileri býrakýp koþmak istedim yeni yeniliklere,
Baktým ki u dönüþü ile dönmüþüm ayný yere.
Ýnandým bunca vaatlerle verilen sözlere,
Tat vermedi bir türlü eklediðim þekerlere,
Bir düþündüm gitmiþim bunca zaman nerelere,
Kendim kalmýþým dönmüþüm baþladýðým yere,
Uzun denen yaþamda ömrümün, çoðu bitti
Saçlarým aðardý, siyah olanlarý kaybolup yitti,
Bundan sonra dönüþ yok, bu karar kesinleþti,
Saatler sona yaklaþtý artýk kýsa olan bu ömür bitti..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.