Hiç bir þey söylememek lazým bazen .
Dilim dilim olsa da nefesin ,
Derin derin çekmek gerekir
Ta ki yüreðine dokunana kadar ...
Aþkýn dili var mý ?
Sesi var mý ?
Kokusu var mý ?
Ete kemiðe bürüneni oldu mu ?
Neden yeryüzünde iki cinsten tüm canlýlar ?
Eðer hiç biri yoksa ,
Nedir bu arayýþ ,
Neden herkes bekler ,
Geçtim dokunmayý ,
Göz göze gelmek yeter der ?
Biliyor musun ?
Ben, Yusuf’un Züleyha’sý ,
Ýbrahim’in Zeliha’sý ,
Hatta Adem’in Havva’sý da olamam belki...
Gel gör ki sen adam...
Ahh sen...
Varsýn sorsun yüzyýllardýr her beden ,
sorgulasýn varlýðýný her fani...
Züleyha’nýn Yusuf’a vurulduðu gibi ,
Zeliha’nýn Ýbrahim’e yandýðý gibi,
Hatta...
Havva’nýn Adem için cennetten vazgeçtiði gibi ,
Benim için Þemsin bile aradýðý aþksýn ...
Narý cihanda yanmak istediðim tek cansýn...
Gel gör ki ... Ah adam ahh...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.