Yýllar sonra rastladým ben ona Ankara’da Kar yaðmýþ saçlarýna yüzünü gam bürümüþ Bir zamanlar gönlümü býrakmýþtý yarada Gizliden aðlýyordu gözünü nem bürümüþ
Ayaküstü dertleþtik bir ah çekti derinden Bu aha dað dayanmaz oynar idi yerinden Titriyordu elleri belliydi kederinden Tufan kopmuþ baþýnda özünü sam bürümüþ
Vedalaþýp ayrýldýk uzaklaþtý koþarak Baka kaldým ardýndan aðlýyordum coþarak Daldým gittim maziye göz gezdirdim þaþarak Yaralý yüreðimin közünü dem bürümüþ
Yazan yazmýþ yazýyý böyle buyurmuþ kader Deðiþtirmez bir þeyi boþa çekilen keder Mizani yeter dedim efkârlanma bu kadar Kelimeler üzülmüþ sözünü kem bürümüþ
Ozan Mizani (Taner Karataþ) 17.04.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Mizani Taner Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.