Unutmadık-Unutmayacağız…

Bilecik’te atýlmýþtý Osmanlý’nýn temelleri.
Üç kýtaya yayýlmýþtý yardýmý,sevgisi,elleri.

Ýlköðrenimini burada tamamlayan biri var,
Ýlerde bilgisi becerisi ile ülkesini kucaklar.

Baþarýlý bir eðitimle ÝTÜ den mezun oldu,
Amerika’ya gidip yepyeni bilgilerle doldu.

20 Mayýs 1983 tarihinde ANAP’ý kurdu,
Mecliste 211 milletvekili ile hükümet kurdu.

O yýllarda 400 milletvekili vardý mecliste,
Halk biliyordu, görüyordu doðruyu seçiþte.

1987 yýlý seçimlerinde 292 vekil çýkardý,
Ülkemizin iktidarýnda tek baþýna kaldý.

Ýcraatlarýyla þaþýrtmaya baþlamýþtý herkesi.
Dünyaya yayýlýyordu Türkiye’nin sesi.

Ama çekemeyen insanlar vardý etrafta.
Bu kiþi yurdumuzu düþünenlerle ayný safta.

31 Ekim 1989’da cumhurbaþkaný seçildi,
Yurdumuz senin sayende uyandý,dirildi.

Kocatepe camiinde halkla namaz kýlar,
Ýnsanýmýz etrafýnda sevinç çýðlýklarý atar.

Yurdumuzun dünyaya karþý açýldý kapýsý,
Dökülmeye baþladý insanlarýmýzýn pasý.

Çünkü;Sanayide,eðitimde,özelleþtirmede…
Türkiye’nin sesi duyulmaya baþladý en önde.

1993 yýlý Nisan ayýnda Balkanlara gitti.
Türklerin yaptýðý tarihi eserleri ziyaret etti.

6 Nisan 1993 tarihinde ise Orta Asya’da,
Bahaeddin Nakþibend Hazretleri huzurunda.

Kýlýnmakta olan iki rekatlý bir namazda,
Cumhurbaþkanýmýz secdedeymiþ o anda.

Gözünden inci gibi yaþlardan damlýyor,
Yanýnda beraber gittiði kiþiler de aðlýyor,

Dergahta eller açýlýyor Yüce Yaratana,
Yaþlar damlýyor yanaðýný okþarcasýna.

Dergah kapýsýnda poþete toprak konuyor,
Rahmetliye ne yapacaksýnýz diye soruyor.

Hafize Ana (Annenizin) kabrine dökeceðiz,
O zaman mübarek topraktan fazla alýnýz.

Meraklanýp soruyorlar niçin efendim diye?
Benim mezarýma da koyarsýnýz hediye.

Ne dediniz Allah geçinden versin efendi,
Bu arada gözden damlayan yaþlarý sildi.

Deðerli kiþi on bir gün sonra rahmetli oldu,
Ülkemin her yerine üzerine kara bulut doldu.

Sanki orada vefat edeceðini hissetmiþti,
Ecel kendisini güzel yurdunda seçmiþti.

Kocatepe camiinden dualarla uðurladýlar,
Getirilen bir avuç topraðý kabrine koydular.

Yýllardan 1993, günlerden ise 17 Nisan.
Toprak ýslanmýþtý göz yaþlarýndan inan.

Binlerce seveni uðurladý Kocatepe’den,
Yaptýklarý hiç düþmeyecekti dillerden.

Ýstanbul’da Adnan Menderes’in yanýna,
Defnettiler mezarlýða kavuþtu arzusuna.

Her yýl 17 Nisanda koþuyor sevenleri,
Geride hüzünle býraktý yüzbinleri.

1983-1993 yýllarý arasý Özal’lý yýllardý,
Türkiye bu yýllarda þaha kalmýþtý,

Zamansýz aramýzdan ayrýldý dünyadan,
Mekanýný cennet eder inþallah yaradan.

Halkla çocuklarla içli dýþlý biriydi,
Düþünceleri ileri amacý iyilik yapmaktý

Böyle düþündü, yaþadý, icraatlar yaptý.
Çokça sevgiyi,saygýyý,duayý hak etti.

Hüzünle hatýrlýyorum vefat gününü,
Bizim için yas günü, kendi için düðünü.

Kabullenemedik dünyadan göçtüðünü,
Unutamýyorum rahmetliyi,17 Nisan gününü…

17.04.2016
Hasan Kaya
Eðitimci-Þair-Yazar

Sosyal Medyada Paylaşın: