Aþk ne Ferhat’ta, ne Þirin’deydi Aþk, suyun daðý delmedeki aþkýnda, akýttýðý göz yaþýndaydý... Çünkü gökkuþaðýnda bile yoktur aþkýn rengi Vuslata ramak kala kelimelerle seviþiyorum yine Þiir gibi... Þiirden öte... Nefesini özluyorum yine Ýstanbul doluyor ciðerim Ah tam’ým, Ah tamam’layaným Güneþli bir ormana dalar gibi dalmak istiyorum gözlerine... Ve kan ter içinde, aç ve öfkeli Ve bir avcý iþtahýyla ruhunu diþlemek... Ah imkansýza galebe çalan ümidim Bitir hasreti Sevdan bir ömür boynumun borcu olsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
evren şeker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.