UNUTUŞ

uyanýyorum mor salkýmlý sabahlara
çiy tanesi o güzelim topraðýn üstü
derin uykulara dalmak istiyorum
özgürlüðü çaðýrmýyor artýk sesin
mor salkým hüznünde
intihar çiçeði gibi ekleniyorsun kimsesiz sesime

yapraklanmadan çiçekleniyoruz sürgünlerde
yol kývrýmlarýnda uzun bir yalnýzlýk oluyoruz
susuyoruz yeni sürgünler vereceðiz belki de
bir anne memesi gibi çoðul
çiçeklerin durgun yalnýzlýðý
bekleyeceðim seni mevsimin mor çýðrýþlý dokunaklý þarkýlarýnda

sarnýçlardan iniyor kova derine
gýcýrdýyor yaþam bir çýkrýk gibi
sen ömrümün mor salkým çiçeði
ne zaman soldun yabanýl iklimlerde
saçaklarda kimsesiz serçeler gibiyim
alýþýk deðilim kendimi dýþa vurmaya
mavi mor pembe soluk yalnýzlýðým

yenilmiþ deðilim evrene
gövdemde mor intiharlý korlar
sen kanýyorsun taraçalarda
mor akþamlar geçiyor penceremizden
bir nehir kayboluyor
sonra sen
yaþamýn fýsýltýlarýndan

seni mor salkýmlý akþamlarda unutuyorum
derin yaralarla nereye böyle yabancý
uzak bana mor salkýmlý seviler
indiðim bütün trenler taþra yalnýzlýðý taþýyor
mor salkýmlý sokaklar ýssýz

sürgünler veriyorsun mor salkým intihar gülüþlerinde
bundan sonra yaþamýn hangi çitine tutunacaðým
çiçeklendik durduk yapraklanmadan yol ayrýmlarýnda
seni mor salkýmlý bahçelerde unutuyorum




Sosyal Medyada Paylaşın: