Térk-i Diyar

isyan edesim baðýrýp çaðýrmak var içimde öyle yorgun
hissediyorumki kendimi baþýmý yaslýcak hiç kimse
yok ne anlatýcak nede dinlicek gücüm yok gibi
hissediyorum kendimi öyle yorgunumki sanki
ölsem mezar bile beni kabul etmicekmiþ gibi
isyanlar uçuyor içimde kopmak bilmeyen bir
fýrtýna etrafýmda esen bi lodos var nefes almak
vermek bile yoruyor bedenim sanki benim deðil
kendi kendini yönetmeye baþladý git gide
sessizliðe ve susmaya mahkum ediyor kendini
kaçýyorum insanlardan herþeyden mahrum býrakýyorum
kendimi çýkmaz bi sokak gibiyim yola çýktýðýmda
yönümü kaybediyorum sanki býraksalar pusulasýný
þaþýrmýþ gemi gibi savruluyorum böyle bir boþluk ve yanlýzlýk kaplýyor içimi

hissettiklerim onlar þimdi bana diyorsunki
neden aðlýyorsun anlýyormusun hissettiklerimi
içimde kopan sessiz fýrtýnayý çözümde
bulamýyorum etrafým insan dolu ama
hepsi karanlýk insan aydýnlýklarý
yokmuþ gibi boþ boþ bakýyolar
boþ boþ konuþuyolar herkes kendince
akýl veriyor peki ya benim hislerim düþüncelerim
bunlarýn hiçmi anlamý yok yada ben çokmu
anlamsýz insaným defalarca saatlarce kendimi
sorguluyorum hatalarýmý yaptýklarýmý dönüyorum
aynayla sohbet ediyorum aðlýyorum sýzlýyorum
çare bulamýyorum güveniyorsun can diyorsun
dost diyorsun elini uzatýyorsun 3 gün 5 gün
bi bakýyorsun sen ondanda býkmýþsýn
peki ya diyorsun ne olcak olucak belli
her insan yanlýz geliyor dünyaya yanlýzda gidiyor
diyorum kendime yanlýzsýn ama 0 içindeki yanlýzlýk
neyin nesi öyle bir yanlýzlýki o yakýyorki canýmý
yanan burdaki ateþ sönmek bilmiyor günler
geçiyor aylar geçiyor yýllar geçiyor ve bakýyorsun
arkana hala yanlýzsýn bu iþte insaný yoruyor bazende
düþünüyorsun ya diyorsun seveyim güveneyim
oda olmuyor çýkýlmaz bi yol iþte adý üstünde çýkmaz yol

biliyormusun en çok üzüldüðüm se
içimden alýnan çocukluðum çocukluðum varken
neþem keyfim mutluluðum en önemliside huzurum
vardý çocukluðum alýndý herþeyim gitti içimden birden
büyükmek çok zormuþ anladým bi gece yattým
sabah uyandým odam boþ karanlýk bir kuyu içine
düþmüþüm tek tek taþlara týrmandým kuyudan çýktým
ama gene düþtüm içine hep çok þükür dedim gene
týrmandým çýktým ama bu defada çýrýlçýplak kaldým utandým
saatlerce aðladým nedir bu hangi duygu hangi boþluk yada
kapýlar üstüne kapanmýþ cezaevi gibi geldi herþey korkularým
baþladý karanlýklarým bir birini kovaladý hep gülümsedim ama
ne kadar aðlasamda gülümsemem kaldý bende alamadýklarý o kaldý
hani dediðim gibi çýkmaz yol adý üstünde hadi sende þimdi
hayata gülümse masum çocuk.
Not /Uzun zaman önce bir sohbet sýrasýnda yazdýðým biþeydi
16 /04/2016 Hesnam AsiTürk

Sosyal Medyada Paylaşın: