BAKAR GÖRMEZ
Karanlýða tutkun zavallý kullar,
Pýrýl pýrýl doðan güneþi görmez…
Mirasý dað olan havalý dullar,
Bir ekmeðe muhtaç kardeþi görmez…
El pençe durmayý iþ edinen zat,
Onuruna arar paralý mezat,
Özgürlüðü sunsan tekmeler bizzat,
Yanýp kavrulduðu ateþi görmez…
Alýþmýþ benliði her tür azara,
Sürer efendisi kirli pazara,
Dik durmayý bilmez koysan mezara,
Ýliðini emen kalleþi görmez…
Ýnsan özü yitik sümüklü böcek,
Asalaklýk þaný lokmaya köçek,
Onursuz yaþanmaz çýplaktýr gerçek,
Kendisinden kaçan dost eþi görmez…
Cantekin der; eyvah çoðaldý bitler,
Mertlik meydanýnda yalnýz yiðitler,
Sardý dört bir yaný çakallar itler,
Kör gözler þikeli güreþi görmez…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.